ТАУҘАРЫМ

Тыуған яғымды һағынһам,
Ҡарайым мин сиктәргә.
Күренмәҫме тауҙарым тип,
Улар ашҡан күктәргә.
Йәнем тартылыр  тауҙарым – 
Оҙонғором, Ҡыраҡа.
Ағайҙарым кеүек улар,
Ағайҙарым – ҡырҡ арҡа.
Тыуған яғымды һағынһам,
Тауҙар инә төшөмә.
Гүйә, улар ҡурсый мине:
“Һылыуыбыҙ, өшөмә!”
Тыуған яғымды һағынһам,
Ҡайтамын осоп ҡына. 
Атай-әсәй төҫлө  улар – 
Тауҙарым – ышыҡ ҡына!

МИН – ТАМСЫ

Күгүләндә – көмөш ямғыр 
Тамсыһы.
...Тамсы түгел, йәнем мин бит – 
Танысы!
Тапап үтмә, бер үрелеп
Күҙең һал.
Мең төҫтәрҙә балҡыйым мин,
Хайран ҡал!
Күҙ һалманың, йәнәһе лә,
Тамсымын.
...Тапап үттең бәхетеңдең
Ярсығын...
Өндәшмәйһең.
Өндәшмәйем.
Арабыҙҙа – упҡын.
Арабыҙҙа – бер бушлыҡ та,
Күңелебеҙ  – тып-тын.
Ошо тынлыҡ арабыҙҙа –
Йән иңрәтер һағыш.
Һине – минән, мине – һинән
Алыҫайта яңылыш.
Һин дә шымһың,
Мин дә шыммын,
Арабыҙҙа  –  һалҡын.
Күктәргә ҡарап ялбарам:
Китмә, һөйөү – ялҡын!
Күктәргә ҡарап өндәшәм:
Берәй сара тапсы!
Арабыҙға – усаҡ яғып,
Йәйғор булып ҡалҡсы!